Nog steeds herstellende van een achillespeesontsteking, maar ik wil zo graag lopen. Nu mag dat wel, zij het relatief rustig. Vorige week de 10km in Thesinge gelopen en kreeg een dag later toch wat meer pijn.

Nu was er vandaag, op mijn verjaardag zowaar, de 10 van Drachten, een wedstrijd die niet op mijn schema stond. Volgende week wacht immers de 4Mijl.
Totdat ik zag dat loopmaatje Tamara hem wel zou gaan lopen. Zie haar blog voor haar voorgeschiedenis, maar zo kreeg ze anderhalf jaar geleden van het ene op het andere moment een herseninfarct. Daar is ze voor zover ik weet volledig van hersteld.
Samen met Tamama, Bas en Andrina ben ik van plan de Marathon van Rotterdam ‘aan te gaan vallen’. Bas ken ik van de loopgroep en kom ik derhalve wel eens tegen. Tamara en Andrina ben ik nog niet live tegengekomen, althans niet bewust. Tamara heb ik wel op de foto weten te zetten tijdens de Nacht van Groningen eerder dit jaar.
Nu wilde Tamara een nieuw PR gaan lopen. Huidige was 53’15”. Daarom leek het mij wel leuk om als haas te gaan fungeren en zo gelijk kennis te gaan maken. Rotterdam is nog ver weg. Drachten wat dichterbij.
Zo had ik dit een paar dagen geleden geopperd. Wel met een voorbehoud: hoe voelt de voet zich zondagmorgen, en ik zelf ook. Vrijdagavond met collega’s uit eten geweest en de kroeg in gedoken, gisteren de verjaardag al gevierd met familie en vrienden. Da’s toch een redelijke aanslag op de gezondheid. 😉
Maar het kan ook goed uitpakken want mijn huidige 4Mijl-PR heb ik gelopen nadat ik de avond ervoor ook mijn verjaardag had gevierd en vermoedelijk nog met een kater aan de start stond. 😉
Zondagochtend definitief de knoop doorgehakt om op mijn verjaardag eens een cadeautje te gaan geven: een nieuw PR voor Tamara. Met de kanttekening dat ik best nog wel redelijk door moet zetten. Mijn PR ligt 4,5 minuut onder dat van haar. Als haas is een ruimere marge eigenlijk wel een vereiste. Straks wordt ik zelf nog gehaasd door Tamara en da’s weer niet de bedoeling van de opzet.

Zondagmiddag in de auto gestapt op weg naar Drachten. Aldaar werd ik herkend door Tamara. FF gebabbeld en kennisgemaakt met Martin en Jelle. En toen nog maar even binnen gestaan, want er stond een fris windje.

Tegen 2 uur het startvak in. Ik was Tamara toch weer kwijt geraakt. Net toen ik haar wilde bellen, zagen we elkaar. 😉
Startschot en op pad.

.

Proberen rond de 5’10/km te lopen. Ik bouw liever een kleine marge in, want straks loop je 5’15/km en denk je op 52’30 uit te komen, maar is het parcours 200m langer (volgens de Garmin en zit je alsnog weer boven de 53′). Het liep lekker. Ik hield de Garmin en Tamara in de gaten en Tamara hoefde te volgen. De 1e kilometers gingen iets onder de 5’10, dus we bouwden een marge op voor het schema sub-53. Na 3km opperde ik dat we op een schema zaten van onder de 52 minuten. En Tamara had er nog steeds zin in. Na 4km gaf ze wel aan nu wat last van de wind te krijgen. Daarom liep ik voor haar als windvanger.
Ondertussen het niet in grote getale aanwezige publiek langs de kant van de weg wat opzwepend om ons aan te moedigen, zoals Ronald dat ook deed toen ik door hem werd gehaasd. Beetje sfeer mag wel.

Bij de waterpost bekertjes drinken en sponzen gescoord zoals te zien is op de volgende foto waarop we synchroon drinken. 😉

Toen we onder het viaduct van de N31 doorgingen en de drankpost hadden gehad zei Tamara dat er zo een bocht naar links zou komen en vandaar zou het alleen met de wind (schuin) in de rug naar de finish gaan. Onze tussentijden bleven goed. Steevast onder de 5’10”. En Tamara wilde proberen een negatieve split te lopen, dus de 2e 5km sneller dan de 1e 5km, dus er zou wel eens een hele mooie eindtijd uit kunnen rollen.

Bij de bocht naar links na bijna 6km ging het mis: ik verstapte me en viel. Tamara stopte gelijk om me overeind te helpen, maar gaf haar de opdracht dat ze door moest lopen. Vandaag ging het om haar en ik zou het wel verder zien. Ik stond weer op, voelde dat mijn enkel wel pijnlijk was, liep een paar passen hinkelend en toen ging het wel weer. Schaafwond op been en arm, maar goed… Tamara liep inmiddels een metertje of 10 voor me. Ik gaf haar deze informatie door en probeerde toch wat aan te zetten om weer aansluiting te vinden om mijn taak verder te volbrengen. Na een paar minuten was ik weer naast haar en gingen we vrolijk verder. De kilometertijden gingen nog wat omlaag en we begonnen mensen voor ons in te halen. Dit gaat heel lekker en dit wordt een supertijd zo.

Na 8km gaf Tamara aan nog een keer te willen versnellen. Ik zei: “Ga maar, ik denk dat ik afhaak.” Vervolgens was ze weg. Ik versnelde ook nog wel wat, maar kon niet voorkomen dat ze langzaam maar zeker verder weg liep. Toen er nog een kilometer te gaan was, riep ik een laatste keer dat het nog een kilometer was en maar gaan. Inmiddels was het gat een metertje of 20 schat ik zo. En dat loopt langzaamaan verder op. Het geeft niet, het mag. Tamara is op weg naar een supertijd. Enige dat ik achteraf jammer vind is dat we niet gezamenlijk over de finish zijn gekomen.

Finishfilmpje (van MySports):

Eerst komt Tamara binnen en dan dus ondergetekende:

Laatste paar bochten nog en ik zie Inge met de kids staan. Ik finish in 50’29” en wordt opgevangen door Tamara die 22 seconden eerder over de streep was en het oude PR met dik 3 minuten heeft verbeterd. Wat een prachtige prestatie. Zelf blijf ik ondanks het haaswerk en de val niet eens zo ver boven de 50 minuten. Het was mijn 1e 10km-wedstrijd in een half jaar die boven de 50 minuten ging, maar dat mocht en was ook ingecalculeerd.

Nog even een foto bij de finish en vervolgens afscheid genomen en op zoek naar de EHBO-post om mijn schaafwonden te ontsmetten. Ik zie dat de enkel wat dikker is dan normaal.

Daarna een douche en weer in de auto op weg naar Groningen. Toen begon het vervelender te worden, want schakelen ging niet pijnloos. Thuis blijkt de enkel erg dik te zijn geworden. Maar gekoeld.

Een dag later liep het nog niet echt jofel. De zwelling was wel wat minder. Afwachten hoe dit zich verder ontwikkelt met het oog op de 4 Mijl. Met startnummer 8700 hoop ik dan aan de start te staan en een tijd van onder de 30’40” neer te zetten.

Mijn Garmin-output:

Die van Tamara:

De volledige lijst met uitslagen

Foto’s zijn gemaakt door Jolanda Schaafsma, Willie Pultrum, Manon van Riezen, ondergetekende en van de site 10 van Drachten.
Er is nog een mooi finishfilmpje, maar ik moet nog kijken hoe ik die hierin krijg.

Nog een paar vermeldenswaardige resultaten:
Atos-collega Steffen van der Wal liep een keurige sub-47, Astrea Sietze Jan Boer werd 3e in de categorie M40+ (waar ik 10e en laatste in werd) in een nieuw PR van 36’35”.
Oud middelbareschoolklasgenoot Joost ter Doest, die ik afgelopen maart voor het eerst in 30 jaar tegen kwam werd winnaar bij de 5,2km in een tijd van 18’39”. Da’s een rappe tijd.
Martin van Ooyen die ik bij de start zag finishte ook in een nette tijd net als Jelle Westerhof.
En de zonen van Tamara, Morris en Lennon, liepen ook keurige tijden. Morris dik boven de 12km/u, maar dan op een afstand van 1100m. 😉
En tussen de uitslagen vond ik ook nog schaatscoach Kosta Poltavets, bekende naam maar was mij niet bekend dat hij ook verdienstelijk loper was (schijnt de marathon te hebben gelopen in 2:23).